پایگاه داده های رابطه ای نوعی از سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS) هستند که نقاط داده مرتبط با یکدیگر را ذخیره می کند و دسترسی به آنها را فراهم می کند. بر اساس مدل رابطه ای معرفی شده توسط E.F. Codd در سال 1970، آنها از ساختاری استفاده می کنند که به داده ها اجازه می دهد تا در جداول با ردیف و ستون سازماندهی شوند. ویژگی های کلیدی عبارتند از:
استفاده از SQL (زبان پرس و جو ساختاریافته) برای پرس و جو و مدیریت داده ها
پشتیبانی از تراکنش های ACID (اتمیسیتی، سازگاری، جداسازی، دوام)
اجرای یکپارچگی داده ها از طریق محدودیت ها (به عنوان مثال، کلیدهای اصلی، کلیدهای خارجی)
امکان ایجاد روابط بین جداول، امکان پرس و جوهای پیچیده و بازیابی داده ها
مقیاس پذیری و پشتیبانی از محیط های چند کاربره
